Zapomniany Wrocław

XIX wiek zdecydowanie można nazwać wiekiem węgla. Rozwijający się w gwałtownym tempie świat, którego mechanizacja postępowała poprzez użycie maszyny parowej potrzebował wielkich ilości tego surowca. Węgiel zaczęto wykorzystywać także do ogrzewania domów i po raz pierwszy w historii -  wytwarzania energii elektrycznej. Jednak pełnił jeszcze jedną istotną funkcję - w wyniku jego destylacji otrzymywano gaz koksowniczy. Dziś opowiem o najważniejszym obiekcie związanym z tym gazem we Wrocłąwiu. W 1795 roku w Birmingham powstaje pierwsza na świecie gazownia. Jego śladem w 1813 roku powstaje gazownia w Londynie, 6 lat po uruchomieniu pierwszego gazowego oświetlenia w tym mieście. Wtedy ulice Londynu rozświetla już 140 nowych lamp. Kolejne miasta uruchamiają swoje gazownie, zaś do Wrocławia światło z latarni gazowych dociera w 1843 roku za sprawą zajazdu "Pod Złotymi Gęsiami". Od tego rozpoczyna się historia wrocławskiego gazownictwa. Gazownia Tarnogaj w 1906 roku. Źródło: fotopolska...

Mosaikplatten-Fabrik Deutsch Lissa, " Villeroy und Boch, Keramische Werke AG., Wrocławskie Zakłady Materiałów Ogniotrwałych - w ciągu 120 lat tymi trzema nazwami określano zakłady ceramiczne w Leśnicy. Po prężnie działających zakałach został zaledwie jeden, niewielki budynek. Leśnica do XIX wieku miała charakter głównie rolniczy i zaopatrywała Wrocław w dobra spożywcze. Na skutek budowy bitej drogi Wrocław-Berlin oraz linii kolejowej w głąb Niemiec znaczenie Leśnicy wzrosło. Miasteczko nabrało przemysłowego charakteru, a jego populacja szybko rosła. Ze względu na potencjał ekonomiczny oraz dużą liczbę mieszkańców decydowano się na budowę dużych zakładów przemysłowych właśnie tutaj. Początek działalności zakładów. Źródło: polska-org.pl 30 września 1889 roku ruszyła fabryka ceramiczna  Mosaikplatten-Fabrik Deutsch Lissa , która następnie została przejęta przez firmę Mettlach , w wyniku czego doszło do zmiany nazwy zakładu na Villeroy und ...

W mojej wrocławskiej podróży nie mogło zabraknąć lokomotywowni. Hala lokomotywowni i wiodąca do niej oryginalna droga. Listopad 2020. Po raz pierwszy zetknąłem się z nią gdy chodziłem do podstawówki. Wtedy zaprowadził mnie w to miejsce mój kolega. Wejście do opuszczonej hali było jednocześnie przerażające i fascynujące. Do dziś pamiętam dziurę, w której zalegała woda i nijak nie dało się stwierdzić jej głębokości. Na długi czas zupełnie o nim zapomniałem, jednak na nowo odkrywając swoje okolice ponownie trafiłem przed oblicze tego giganta. Niestety wejście, które kilka lat wcześniej stało przede mną otworem teraz było szczelnie zamknięte, toteż obszedłem się smakiem i sfotografowałem okoliczne zabudowania. Lokomotywownia ciągle nie dawała mi spokoju i wreszcie, po kilku latach, udało mi się zbadać jej wnętrze.  Lokomotywownia Wrocław Gądów powstała w latach 20. XX wieku w związku z ciągle rosnącym popytem na usługi kolejowe. Wybór lokalizacji nie był przypadkowy, bowiem k...

      Port miejski to dla mnie miejsce niezwykłe. Po części wynika to z ciekawej zabudowy tego miejsca - tuż obok siebie stoją XIX-wieczny, ceglany spichlerz, modernistyczny elewator zbożowy z lat 20. XX wieku i...niepasująca do niczego innego mieszalnia pasz z tego samego okresu - po części z licznych bocznic na tym terenie, ale przede wszystkim przez niebywały klimat tego miejsca. Zawsze gdy się tam pojawiam moja wyobraźnia wchodzi na najwyższe obroty,  by wyobrazić sobie tętniący życiem port, pełny dymu, pary, ale także robotników, ich emocji, pragnień, marzeń. Przez to miejsce przewinęły się dziesiątki tysięcy ludzi różnych pokoleń i czuć to w zarośniętym bruku dróg, ubytkach w ścianach budynków, wybitych szybach i odłażącej farbie z wszystkiego, co kiedykolwiek takową posiadało. Zapraszam na podróż po tym nieznanym większości ludziom miejscu.  Port w grudniowej, tajemniczej aurze. Na drugim planie kolejno od prawej widoczne: magazyn cukru, elewator zbożowy ...

  Dzień dobry! Tym postem chciałbym rozpocząć cykl, którego pierwowzór narodził się w mojej głowie już dawno temu. Pomysł ten właściwie nie powstałby bez trzech moich pasji: fotografii, historii i kolei. Chadzając z aparatem po różnych zapomnianych przez Boga bocznicach do wielkich wrocławskich zakładów pomyślałem o tym jak wiele historii umyka nam na co dzień. Sam byłem zaskoczony, że przez kilkanaście lat życia w jednym miejscu Wrocławską Fabrykę Domów, położoną niedaleko mojego miejsca zamieszkania, odkryłem dopiero rok temu. Wkrótce potem okazało się, że takich miejsc jest znacznie więcej, jednak znikają w zastraszającym tempie. Czasem robi to natura, czasem zaś – deweloperka, która zagarnia coraz to nowe tereny, niejednokrotnie odmieniając oblicze miejsca o 180 stopni. Bywa tak, że z dawnych zabudowań nie zostaje nic. Po rewolucji przeprowadzonej w takim miejscu trudno właściwie domyślić się jaka była jego pierwotna funkcja.        I właśnie dlatego powstał...